Ο συναρπαστικά συμμετρικός κόσμος του Wes Anderson!

*Γράφει η Μαριγώ Στελιάκη.

Το σκηνοθετικό στύλ του Wes Anderson αποτελεί ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα. Οι ταινίες του δεν χρειάζονται συστάσεις, τις αναγνωρίζει κανείς αμέσως από τους εκκεντρικούς χαρακτήρες, την ταλάντευση ανάμεσα στη μελαγχολία και την κωμωδία, τα συμμετρικά πλάνα, τη ρετρό, χρωματιστή -σχεδόν βγαλμένη από παραμύθι- αισθητική και την επαναλαμβανόμενη (συνεχή) παρουσία μερικών ηθοποιών (πχ. αδερφοί Wilson, Bill Murey, Tilda Swinton).

Παράλληλα με το ξεχωριστό οπτικό του στύλ και την προτίμησή του στην άτακτη, ακόμη και ιδιόρρυθμη αφήγηση, οι ταινίες του Anderson αποτελούν επίτευγμα στη μόδα. Διασφαλίζοντας ότι κάθε χαρακτήρας είναι ντυμένος στην εντέλεια ο σκηνοθέτης εμπλουτίζει το στύλ των ηθοποιών του με τη δική του ανάγκη για πειραματισμό. Τα ρούχα που επιλέγει είναι τόσο υπέρ-κανονικά, όπου αυτή ακριβώς η κανονικότητα τα καθιστά σχεδόν υπερβολικά. Τα κοψίματα είναι επιδέξια ραμμένα και τα αξεσουάρ φαίνονται φρέσκα, βγαλμένα από το κουτί, ενώ τα πάντα είναι σιδερωμένα στην εντέλεια.

Από το 1996 και την κυκλοφορία του “Bottle Rocket” ο Anderson βοήθησε ουσιαστικά στο να γίνουν οι εικόνες των κινηματογραφικών κοστουμιών, προσιτές πηγές έμπνευσης για τους ανθρώπους που δεν ασχολούνται με τη μόδα. Ήταν ο πρώτος που επεκτάθηκε πέρα από τις “εκλαϊκευμένες” βασικές σιλουέτες σε πλήρη σύνολα και χρωματικούς κώδικες. Παρόλο που οι ταινίες του παραλληλίζουν την παιδική του αντίληψη για τον κόσμο, κάθε ρούχο που χρησιμοποιεί είναι ένα ενδυματολογικό αριστούργημα για τους ενήλικες.

Κρύβοντας πολλά από τα αστεία του μέσα στα ρούχα και το στύλ κάθε χαρακτήρα, η μόδα των ταινιών του είναι μια διαρκής υπερβολή, που απαλύνεται με κομψότητα και έξυπνο χιούμορ. Από το ζωγραφισμένο μουστάκι του Zero Moustafa ( Tony Revolori) που συμπληρώνει τις αποτυχημένες προσπάθειες του Grand Budapest Hotel να γίνει πολυτελές θέρετρο, μέχρι και το κίτρινο μπουρνούζι του Jack (Jason Schwartzman) στο  Hotel Chevalier που παίζει περίπου τον ίδιο ρόλο, αποδεικνύεται ότι ο Anderson είναι αδιαμφισβήτητο είδωλο του στυλ.

Αναμφισβήτητα, το μεγαλύτερο στυλιστικά είδωλο από όλες τις μέχρι τώρα ταινίες του Anderson, Margot Tenenbaum (Gwyneth Paltrow) είχε μια διαχρονική γκαρνταρόμπα, που θα ζήλευε κάθε λάτρης των vintage κομματιών. Βέβαια τα περισσότερα κομμάτια έγιναν κατά παραγγελία για την ταινία. Το περίφημο γούνινο παλτό που φορούσε η Paltrow για παράδειγμα, σχεδιάστηκε από την ενδυματολόγο Karen Patch και στάλθηκε στους γουναράδες του Fendi, για να το φτιάξουν ειδικά για αυτή. Αυτό βέβαια δεν ήταν το μόνο iconic item που φορούσε η Margot. Κρατούσε επίσης μια μεγάλη, καφέ, Hermes Birkin, χαρακτηριστικό μικρό κόκκινο στεκάκι στα αυστηρά καρέ κομμένα μαλλιά της, και ελαφρώς μικρά φορέματα τένις ,που έδιναν μια νότα παιδικής αφέλειας στον κατά τα αλλά λίγο καταθλιπτικό χαρακτήρα της.

Στο Darjeeling Limited παρακολουθήσαμε τρία αδέρφια που προσπαθούσαν να επανασυνδεθούν μεταξύ τους και με τη μητέρα τους, ένα χρόνο μετά τον θάνατο του πατέρα τους, διασχίζοντας με τρένο την Ινδία. Το Darjeeling Limited έκανε για τα γκρί κοστούμια ότι το Matrix για τις μαύρες καμπαρντίνες. Ο Wes Anderson ανέθεσε στον Marc Jacobs, ο οποίος ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Louis Vuitton εκείνη την εποχή, να δημιουργήσει τα γκρί βαμβακερά κοστούμια για τους πρωταγωνιστές, καθώς και τις vintage αποσκευές με το μονόγραμμα του οίκου, οι οποίες λειτουργούν και ως μεταφορά για την απελευθέρωση των συναισθηματικών αποσκευών.

Γενικά, ο Wes Anderson κρατά τις συνεργασίες του εκτός από τους ηθοποιούς και με άλλους συντελεστές στις ταινίες του. Όπως και με τη Milena Canonero με την οποία έχει δουλέψει στο Darjeeling Limited, στο The Life Aquatic with Steve Zissou, το The Grand Budapest Hotel, το The French Dispatch και το Asteroid City. Στο The Life Aquatic with Steve Zissou, έκανε μόδα το έντονο πορτοκαλί σκουφάκι (το οποίο θεωρείται ακόμη και σήμερα statement) και το συνδύασε τόσο με τη στολή και τα κλασσικά ,πλέον, Adidas sneakers που φορούσαν οι εργαζόμενοι στο πλοίο, όσο και με το μαύρο κοστούμι που φορούσε ο Bill Murey στην τελευταία σκηνή. Στο Grand Budapest Hotel επιδόθηκε στον σχεδιασμό μιας μεγάλης γκάμας ξενοδοχειακών στολών, τις οποίες υλοποίησε με εξαιρετική λεπτομέρεια, ώστε να συμπληρώνουν το όραμά του για ένα μεσοπολεμικό, μεσοευρωπαϊκό, κίτς θέρετρο. Για τα υπόλοιπα κοστούμια ο Anderson και η Canonero συνεργάστηκαν με οίκους όπως ο Prada και ο Fendi. Στο The French Dispatch όπως και σε όλες τις υπόλοιπες ταινίες του Wes Anderson κάθε χαρακτήρας έχει το δικό του ιδιαίτερο στυλ, παρόλα αυτά ξεχωρίζουν η Tilda Swinton με το πορτοκαλί μακρύ καφτάνι της κεντημένο με χρυσά φτερά και συνδυασμένο με χρυσά κοσμήματα και ο Owen Wilson με τον πολύ “γαλλικό” συνδυασμό μπερέ-  ποδηλάτου, καφέ πουλόβερ και πράσινο κοτλέ παντελόνι.

Στο Moonrise Kingdom, τα τέλεια αταίριαστα ρούχα του διδύμου, που βρίσκεται στην καρδιά της ωδής του Anderson στη νεανική αγάπη αποτελούν την απόλυτη έκφραση του πόσο παράξενο είναι αυτό το ζευγάρι. Ο Sam με στολή προσκόπου γεμάτη παράσημα και γούνινο καπέλο κυνηγού και η Suzy με τα ροζ και κίτρινα φορέματα με γιακά βγαλμένα από τα ’60, κέρδισαν τις καρδιές όσων παρακολούθησαν την ταινία. Η ενδυματολόγος της ταινίας Kasia Walicka- Maimone έφερε το μοντέρνο στυλ της δεκαετίας του ’60 στο σήμερα με έναν ατημέλητο τρόπο και ένα υπαίθριο πνεύμα, από εκεί εμπνεύστηκε και η Miu Miu για τη φθινοπωρινή συλλογή της δυο χρόνια μετά, το 2014, δημιουργώντας μια collection όπου τα πρακτικά νάυλον και τα φωτεινά κίτρινα αποδείχθηκαν η τέλεια στολή για μία νεαρή γυναίκα όπως η Suzy, που ξεκινά την πρώτη της ρομαντική περιπέτεια.

Στην τελευταία του ταινία, που κάνει πρεμιέρα σε λίγες μέρες, ο Anderson επιστράτευσε ξανά την Canonero για να δημιουργήσουν την απόλυτη αμερικάνικη πόλη των ’50s. Με πρωταγωνιστές αυτή τη φορά τον Tom Hanks και τη Scarlett Johansson η κωμωδία με εξωγήινους, στρατό και καουμπόηδες θα μας μεταφέρει για ενδέκατη φορά στον φανταστικό κόσμο του Wes Anderson. Για ακόμη μια φορά η αισθητική του είναι αψεγάδιαστη, τα παστέλ χρώματα με φόντο την έρημο Sonoran με λίγες ιδιόρρυθμες πινελιές και η απόλυτη συμμετρία σε όλα σχεδόν τα πλάνα είναι δεδομένα. Η Canonero σχεδίασε από το jacket του Conrad Earp (Edward Norton) μέχρι δικά της υφάσματα σε συνεργασία με διάφορους σχεδιαστές υφασμάτων, οι οποίοι σχεδίασαν πολλά από τα σχέδια στο χέρι, ώστε να είναι πιστά αντίγραφα και να ταιριάζουν αισθητικά στην τότε εποχή.

Λίγοι είναι οι κινηματογραφιστές που αντιλαμβάνονται ότι τα ρούχα κάνουν τον χαρακτήρα καλύτερο, από τον Wes Anderson. Ο δημιουργός είναι μια φιγούρα που αγαπήθηκε τόσο από σχεδιαστές ( η συνεργασία του με την Prada συνεχίστηκε και εκτός κινηματογραφικού στούντιο), όσο και από τους θεατές του κινηματογράφου με την εκλεκτική, ιδιόρρυθμη αντίληψή του για τα κοστούμια να είναι εμφανής από την αρχή. Σε όλα του τα έργα υπάρχει μια αίσθηση μελαγχολίας και βάθους, που δεν είναι πάντα εμφανής. Και επίσης υπάρχει ελπίδα και αγάπη.