O Pedro Almodóvar και οι ηρωίδες του!

*Γραφει η Μαριγώ Στελιάκη.

Μέσα από 22 ταινίες και 2 Όσκαρ σε 40 χρόνια καριέρας, είναι πλέον σίγουρο ότι η αισθητική του Pedro Almodóvar είναι αλάνθαστη. Παρά το γενικώς μαξιμαλιστικό του στυλ, πάντα το αποτέλεσμα είναι αρμονικό. Ίσως για την υψηλή ποιότητα των ενδυματολογικών του επιλογών. Όσοι από εμάς έχουμε παρακολουθήσει τις ταινίες του, έχουμε χαραγμένες στη μνήμη μας την Penelope Cruz με Chanel runway look και την Victoria Abril με ολόσωμη cyborg φόρμα Jean-Paul Gaultier.

Ο Almodóvar ξέρει τις γυναίκες. Ξέρει πως αυτές αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, πως ζουν, πως μαγειρεύουν, πως γελούν και πως κλαίνε και προφανώς αγαπά τα πάντα σε σχέση με αυτές. Συνήθως στις ταινίες του, μέσα από τις ενδυματολογικές και αισθητικές επιλογές για κάθε χαρακτήρα, υποδεικνύει το πόσο δυναμικός είναι ο εκάστοτε χαρακτήρας. Για παράδειγμα η αφελής και γλυκιά Κίκα φορά μαλακά ρούχα με έντονα σχέδια και χρώματα, που τονίζουν το σώμα της και είναι φυσικά βαμμένη, ενώ η δυναμική και σκοτεινή Ραϊμούντα είναι έντονα βαμμένη και φορά περισσότερο μαύρο και κόκκινο. Το κόκκινο θεωρείται το χρώμα του πάθους, της αγάπης, του κινδύνου και του θανάτου και καθώς αυτές είναι τέσσερις πολύ βασικές έννοιες στη θεματολογία των ταινιών του Almodóvar, δεν θα μπορούσε να λείπει από τις ενδυματολογικές του επιλογές.

Η ενδυματολόγος Sonia Grande που δούλεψε μαζί του σε αρκετές ταινίες όπως στην “Talk to her”(2002), την “Broken embraces” (2009) και την “The human voice” (2020), αναφέρει: « Ο Πέδρο σιχαίνεται τα βαρετά και συμβατικά ρούχα. Είναι πολύ γλαφυρός, έχει εξαιρετικό γούστο και είναι πολύ συγκεκριμένος με τα μοτίβα, ακόμα κι αν ο χαρακτήρας ζεί μια ζωή μακριά από την μόδα. Είναι πάρα πολύ λεπτομερής, περίεργος και πάρα πολύ επιλεκτικός με κάθε εικόνα.» Εκτός από τους εξαιρετικούς ενδυματολόγους που έχει χρησιμοποιήσει, ο Αλμοδόβαρ έχει επιστρατεύσει στο παρελθόν ιερά ονόματα της μόδας για να δημιουργήσουν looks εμπνευσμένα από τους χαρακτήρες του. Με τον Karl Lagerfeld έχει δουλέψει σε δύο από τις ταινίες του, στην “High heels” (1991) και την “Broken embraces” (2009), ενώ με τον Jean-Paul Gaultier έχει δουλέψει στην “Kika” και την “The skin I live in”.

Τα ρούχα στις ταινίες του αλλάζουν και εξελίσσονται όπως ακριβώς και ο ίδιος. Στις “γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης” (‘women in the verge of a mental breakdown’, 1998) βλέπουμε ένα ευφάνταστο κίτς. Jean jackets διακοσμημένα με στράς, υπερβολικά έντονη παρουσία του πουά, ρόζ ταγιέρ, μέχρι και σκουλαρίκια σε σχήμα κανάτας εσπρέσο. Αμέσως μετά έρχεται η Κίκα (1993) και ο Almodóvar καλεί τον Gaultier να φανταστεί τα κοστούμια για την ιστορία μιας περίεργης σχέσης ανάμεσα σε μια αισθητικό με έναν πατέρα και τον γιό του. Ο Gaultier μας έδωσε την Victoria Abril με μαύρο μακρύ φόρεμα, με τρύπες σε κάθε στήθος ξεχωριστά, με τα στήθη να είναι άκαμπτα και να μοιάζουν πως στάζουν αίμα, με ασορτί headpiece. Εκεί είδαμε και την Abril με την cyborg-στρατιωτική στολή με φακούς στο στήθος και κάμερα ενσωματωμένη στο κράνος της να οδηγεί τη μηχανή της.

Με το “Όλα για τη μητέρα μου” (1999) ο Almodóvar έδειξε την στήριξή του σε έναν συγκεκριμένο τύπο γυναίκας, στην δυνατή, έντονη Ισπανίδα γυναίκα είτε αυτή γεννήθηκε, είτε έγινε στην πορεία. Τα χρώματα της ταινίας είναι το κόκκινο και το ρόζ. Το στυλ των πρωταγωνιστριών είναι απλό, κομψό, με έντονα στοιχεία, από τα μαντίλια στο κεφάλι της Penelope Cruz, μέχρι το κατακόκκινο παλτό της Cecilia Roth.

Και εφόσον την έχουμε αναφέρει πολλές φορές μέχρι τώρα, δεν θα μπορούσαμε να μην σχολιάσουμε το στυλ της μούσας του Almodóvar. Η Penelope Cruz μοιραία και εντυπωσιακή μεσογειακή γυναίκα, μένει ανεξίτηλη στο “Γύρνα πίσω” (Volver, 2006). Η Ραϊμούντα είναι μια γυναίκα που κάνει τα πάντα για να προστατεύσει την κόρη της. Με τις πένσιλ φούστες, τις στενές gingham ζακέτες σε συνδυασμό με το βαθύ ντεκολτέ και τα έντονα χρυσά κοσμήματα μας δείχνει ακριβώς το πόσο δυναμική είναι. Από την άλλη στις “Ραγισμένες αγκαλιές” (broken embraces, 2009) , χάνει λίγο από το μεσογειακό ταπεραμέντο της, για μια περισσότερο γαλλική 70’ s αισθητική. Το Alaia ταγιέρ, το μεταξωτό Loewe μαντίλι και πάνω απ’ όλα το Chanel φόρεμα με τις χρυσές αλυσίδες, χαρίζουν μια παραπάνω ένταση στο χιτσκοκικό ρομάντζο του Almodóvar. Στο “Παράλληλες μητέρες” (Parallel mothers, 2021) το στυλ της έιναι εξίσου εντυπωσιακό. Περισσότερο casual  με στοιχεία τόσο μεσογειακά, όσο και σύγχρονα όπως τα πλεκτά φορέματα αλλά και το Dior t-shirt με το λόγκο “We should all be feminists”, που φορά ενώ μαγειρεύει.

Αξίζει να αναφερθούμε επιπλέον, στην Elena Anaya και την Gaultier ολόσωμη second-skin φόρμα (The skin I live In, 2011) την οποία σχεδίασε για την ταινία συγκεκριμένα ο Gaultier, αλλά και στο Balenciaga ντελίριο της Tilda Swinton στο “The Human Voice” (2020). Στην ταινία η Swinton αλλάζει έξι διαφορετικά outfits σε διάστημα μισής ώρας. Ο Almodóvar συμπεριλαμβάνει το αγαπημένο του κόκκινο σε δύο looks, ένα πλεκτό σύνολο και μια τουαλέτα. Ενδιαφέρον έχει και το τιρκουάζ κοστούμι που φορούσε η Swinton στη σκηνή που πηγαίνει με τον σκύλο της στο κατάστημα σιδηρικών.

Ίσως αυτό που κάνει τη δουλειά του Almodóvar τόσο ξεχωριστή είναι ο τρόπος με τον οποίο ενώ συμβαίνουν συνεχώς τρομερά πράγματα στις ηρωίδες του, τα ρούχα τους παρέχουν μια, κατά κάποιο τρόπο πανοπλία. Ένα είδος διαφυγής από μια κατάσταση στην οποία μπορεί ο σύντροφός τους να τις έχει εγκαταλείψει, ή να έχουν απαχθεί και φυλακιστεί από κάποιον ψυχοπαθή ή ακόμη να κρύβουν το πτώμα του συζύγου τους στην κατάψυξη. Τα ρούχα είναι πάντα εκεί!

*Πηγές: vogue.co.uk, gq.com, anothermag.com

**Φωτογραφία εξωφύλλου: twitter.com