¨Να είσαι τολμηρός, να είσαι διαφορετικός, να είσαι μη πρακτικός. Να είσαι οτιδήποτε θα διεκδικήσει την ακεραιότητα του σκοπού και το φανταστικό όραμα, ενάντια σ΄ αυτούς που παίζουν εκ του ασφαλούς, στα πλάσματα της κοινοτοπίας, στους σκλάβους του συνηθισμένου.¨
Ο Cecil Beaton υπήρξε ένας από τους πιο επιδραστικούς ανθρώπους της μόδας του εικοστού αιώνα αλλά και του σήμερα. Η βασική τέχνη η οποία υπηρετούσε ήταν η φωτογραφία, παρόλα αυτά υπήρξε επίσης εξαιρετικός εικονογράφος, σχεδιαστής σκηνικών και κουστουμιών. Σ΄ αυτόν οφείλονται τα πιο γνωστά πορτρέτα αλλά και τα κάποια από τα πιο εμβληματικά φορέματα του 20ου αιώνα.
Cecil Beaton, photo credits: @cecil_beaton
Γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1904 και ήταν μέλος μιας εύπορης οικογένειας μαζί με τις δυο αδερφές του, τη Nancy και τη Barbara αλλά και τον αδερφό του Reginald, τον οποίο έχασε νωρίς. Το ενδιαφέρον του Beaton για τη φωτογραφία ξεκίνησε όταν ως νεαρό αγόρι θαύμαζε τα πορτρέτα των κυριών της υψηλής κοινωνίας και των ηθοποιών, που κυκλοφορούσαν σε καρτ ποστάλ και στα κυριακάτικα ένθετα εφημερίδων. Απέκτησε την πρώτη του φωτογραφική μηχανή σε ηλικία 11 ετών, δώρο από τη νταντά του, η οποία του έδειξε και πως να εμφανίζει το φίλμ. Τα πρώτα του πορτρέτα ήταν των αδελφών του για τα οποία εμπνεύστηκε από άλλα πορτρέτα που είχε δει.
Την δεκαετία του 1920 ο Beaton έγινε φωτογράφος για περιοδικά μόδας, συγκεκριμένα για τη Vogue και το Vanity Fair. Ανέπτυξε ένα στυλ προσωπογραφίας στο οποίο ο εικονιζόμενος γινόταν ένα στοιχείο ενός συνολικού διάκοσμου, στον οποίο κυριαρχούσαν φόντα από ασυνήθιστα υλικά, όπως αλουμινόχαρτο ή παπιέ μασέ. Τα αποτελέσματα έβγαζαν κάτι εξωτικό και παράξενο αλλά ταυτόχρονα κομψό και εξαίσιο. Πολλά από αυτά τα πορτρέτα συγκεντρώνονται στα βιβλία, The book of beauty (1930), Persona Grata (1953, με τον Kenneth Tynan)και στο It Gives Me Great Pleasure (1953).
Τη δεκαετία του 30 ο Beaton φωτογράφιζε αστέρες του Hollywood για το Vanity Fair, όπου ξεκίνησε να δείχνει μια εμμονή στα κοντινά πλάνα του προσώπου, συχνά έντονα “πειραγμένα” με την αντίθεση φωτός- σκιάς καθώς και με την ενσωμάτωση λουλουδιών σε μοτίβο. Η αισθητική του Beaton παρέμεινε εξαιρετικά καλλιτεχνική και όχι τόσο “ξεδιάντροπα” τεχνητή. Το 1939 επιλέχθηκε να γίνει βασιλικός φωτογράφος αφού φωτογράφισε τη βασίλισσα Ελισάβετ, αλλά και τη δούκισσα του Ουίνσδορ, Wallis Simpson, δίνοντάς της, μια πιο ήπια εικόνα, από αυτή της χειραγωγικής γυναίκας που το κοινό αντιλαμβανόταν ως μια κοσμική κυρία, η οποία παντρεύτηκε δυο φορές και έκανε τον βασιλιά Εδουάρδο Η΄ να παραιτηθεί.
Με την είσοδο της Βρετανίας στον Β΄παγκόσμιο ο Beaton υπηρέτησε στο υπουργείο πληροφοριών καλύπτοντας τις μάχες σε Αφρική και ανατολική Ασία. Οι πολεμικές φωτογραφίες του από την πολιορκία της Βρετανίας δημοσιεύτηκαν στο βιβλίο Winged Squadrons (1942).
Μετά τον πόλεμο ο Beaton επανήλθε στην φωτογραφία πορτρέτων, αλλά το στυλ του έγινε λιγότερο επιδεικτικό. Ξεκίνησε επίσης να σχεδιάζει κοστούμια και σκηνικά για το θέατρο και τον κινηματογράφο. Κέρδισε βραβεία Όσκαρ για τον σχεδιασμό των κοστουμιών στις ταινίες Gigi (1958) και My Fair Lady (1964), στην οποία κέρδισε βραβείο και για την καλλιτεχνική διεύθυνση.
Audrey Hepburn, My Fair Lady, photo credits: @cecil_beaton
Είχε φωτογραφίσει από τη Marlene Dietrich, τον Pablo Picasso, την Grace Kelly , την Merilyn Monroeκαι την Coco Chanel , μέχρι τον Albert Camus και τον Lucien Freud. Ο Truman Capote τον είχε χαρακτηρίσει “καταγραφέα της φαντασίας, που φωτίζει την ακριβή στάση της στιγμής”.
Marlene Dietrich, photo credits: @cecil_beaton
Ο Beaton είχε ένα τεράστιο αρχείο από ημερολόγια και γράμματα. Αλληλογραφούσε με τον Cristobal Balenciaga, τον T.S. Elliot ,την Jackie Kennedy, τον Yves Saint Laurent, μεταξύ πολλών άλλων, υπάρχουν όμως αμέτρητα ερωτικά γράμματα προς τη Greta Garbo, και τον βρετανό συλλέκτη έργων τέχνης Peter Watson. Αν και το ενδιαφέρον του ερωτικά ήταν αμερόληπτο προς το φύλο, η Garbo ήταν εκείνη που του είχε κλέψει την καρδιά. Από την πρώτη τους συνάντηση στις αρχές της δεκαετίας του ΄30, η ιδιόρρυθμη ερωτική τους σχέση άφηνε συχνά τον Beaton σε κατάσταση παροξυσμού και θλίψης. Η σχέση τους σταμάτησε το 1972, όταν ο Beaton δημοσίευσε τις ημερολογιακές του καταθέσεις για τη Garbo, χωρίς τη συγκατάθεση της.
Greta Garbo, photo credits: @cecil_beaton
Αν μη τι άλλο ο Cecile Beaton αφιέρωσε τη ζωή του στην αναζήτηση της ομορφιάς και περιτριγυρίστηκε από ανθρώπους που κάθε τους κύτταρο αποτελούσε έκφραση του γούστου τους. Λίγοι άνθρωποι είναι τόσο χαρακτηριστικοί για μια εποχή όσο ο Cecile Beaton. Πολύ πιθανό οι πτυχές της ζωής του που ταιριάζουν στην δική μας εποχή, να είναι το γεγονός ότι ήταν ένας πολυδιάστατος καλλιτέχνης και ταυτόχρονα ένα προϊόν, που δημιούργησε στη φαντασία του. Εκτός από φωτογράφος μόδας και πορτρέτων, ήταν πολεμικός φωτογράφος, σκηνογράφος, ενδυματολόγος, σχεδιαστής κοστουμιών και δημοσίευσε 36 βιβλία συμπεριλαμβανομένων απομνημονευμάτων.
Η Μαριγώ σπουδάζει Αρχιτεκτονική. Αγαπά τον κινηματογράφο. Θεωρεί τη μόδα τρόπο έκφρασης προσωπικότητας και μορφή τέχνης. Ψάχνει τη μόδα και την ιστορία της μέσα στις υπόλοιπες μορφές τέχνης.
