H ζωή και το έργο του σχεδιαστή μόδας Calvin Klein.

*Γράφει η Ελένη Μοραντζή.

Ακούγοντας το όνομα Calvin Klein σας έρχονται στο μυαλό εσώρουχα και άκρως sexy διαφημίσεις. Ο Calvin Klein όμως δεν είναι γνωστός μονό γ’αυτά και η ταραχώδης πορεία του μπορεί να το αποδείξει. Γεννημένος τον Νοέμβριο του 1942, στο Bronx της Νέας Υόρκης, ο Calvin Richard Clein, αποφοίτησε από το High School of Industrial Arts το φθινόπωρο του 1960 και σπούδασε στο Fashion Institute of Technology (FIT). Βαθιά επηρεασμένος από την μητέρα του, η οποία ψώνιζε συχνά από μαγαζιά στην Νέα Υόρκη μαζί του,  προτιμούσε να κάθεται μονός του και να σχεδιάζει. Ομολογεί ότι ήξερε από μικρός, ότι ήθελε να γίνει σχεδιαστής μόδας.

Η πρώτη του επίσημη δουλειά στη βιομηχανία της μόδας ήρθε το 1961, οπού ήταν copyboy στο καλλιτεχνικό τμήμα του WWD. Μετά την αποφοίτηση του, τον Ιανουάριο του 1963, δούλεψε σε μια εταιρία που ειδικεύονταν στην κατασκευή φορεμάτων από ένα ύφασμα με το όνομα ”whipped cream”. Ωστόσο μετά την απαίτηση αύξησης του μισθού και άρνησης του αφεντικού του, παραιτήθηκε μετά από μόλις τρεις μήνες. Η επομένη δουλειά του ήταν ως σκιτσογράφος για χάρη του κατασκευαστή παλτών Dan Millstein. Ο τελευταίος τον πήγε στην Παριζιάνικη εβδομάδα μόδας, για να αντιγράψει τις δημιουργίες που έβλεπε στις επιδείξεις. Ο Klein δεν στέριωσε ούτε εκεί, αφού ο Millstein ήταν δύσκολο αφεντικό και φεύγοντας δήλωσε: ” Έμαθα πολλά απ΄αυτήν την δουλειά, αφού με πέταξαν μέσα στο λάκκο με τα φίδια”.

Η επομένη πρόταση δεν άργησε να έρθει και αυτή τη φορά ήταν από την Halldon Ltd, βιομηχανία κατασκευής παλτών από ψεύτικη γούνα. Αυτή ήταν και η δουλειά που του έδωσε την πρώτη του δημοσίευση στον τύπο, αφού αναφέρθηκε στην Tube Report τον Απρίλιο του 1967. Ήταν όμως ακόμα μια δουλεία, που δεν του ταίριαζε και αποπειράθηκε μαζί με έναν φίλο του Milstein, τον Abe Morenstein να φτιάξουν την δική τους επιχείρηση. Το εγχείρημα απέτυχε. Αφού πέρασε από 40 κύματα και ήταν έτοιμος να τα παρατήσει, ο παιδικός του φίλος Barry Schwartz του δάνεισε 2.000 δολάρια, ποσό ικανό για να ξεκινήσει ο Klein.

Στα 25 του χρόνια, το 1967, ο Calvin Klein είχε ιδρύσει την εταιρεία του, η οποία επικεντρώνονταν κυρίως σε παλτό, με το όνομα Calvin Klein Ltd, αναθέτοντας την θέση του οικονομικού συμβούλου στον Barry Schwartz. Νοικιάζοντας ένα μικρό showroom και έχοντας budget 10,000 δολάρια, πέτυχε την πρώτη του συνεργασία με το πολυκατάστημα Bonwit Teller. Ύστερα από αυτό και την μεγάλη απήχηση που είχε στον κόσμο, γνώρισε μεγάλη επιτυχία στις αρχές των 70s. Η εταιρία κέρδισε τον πρώτο χρόνο 1 εκατομμύριο ενώ μέχρι το 1971 οι πωλήσεις έφτασαν τα 5 εκατομμύρια. Το 1970 πραγματοποίησε το πρώτο του fashion show, το οποίο άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Το WWD έγραψε: ”Σε μόλις 50 κομμάτια, ο Calvin Klein συμμετέχει στα μεγάλα ονόματα της Seventh Avenue’s ως σχεδιαστής που αξίζει να παρακολουθήσεις”. Το 1971 εμφανίστηκε η ανάγκη επέκτασης και ο Klein εγκαταστάθηκε στα γραφεία του Millstein, του οποίου η εταιρεία υπέφερε. Ο Klein σχεδίαζε μονό παλτά και κοστούμια μέχρι το 1972, οπού επικεντρώθηκε στα αθλητικά hoodies, φορέματα, φούστες, παντελόνια και πουκαμισά. Τα ρούχα προσδιορίζονταν από την απλότητα των γραμμών τους, των γήινων τόνων και των κλασικών υφασμάτων τους δίνοντας έναν αέρα πολυτέλειας.

O Calvin Klein ήταν ο πρώτος σχεδιαστής που κέρδισε τρία βραβεία Coty για γυναικεία ένδυση (1973-1975) και ο νεότερος σχεδιαστής ready-to-wear ρούχων, που εκλέχτηκε ποτέ στο Coty Hall of Fame (1975). Μετά από πολλές επιτυχημένες συνεργασίες όπως αυτή με το Ιαπωνικό πολυκατάστημα Isetan, το 1977 αποφάσισε να προχωρήσει στην ανδρική ένδυση, της οποίας το λανσάρισμα πραγματοποίησε ο Maurice Bidermann. Το επόμενο βήμα δεν άργησε να έρθει και ήταν αυτό του λανσαρίσματος αρώματος. Μετά το ενδιαφέρον πολλών εταιριών, οι οποίες ήθελαν το λανσάρισμα του, ο Klein αποφάσισε να χρηματοδοτήσει ο ίδιος το άρωμα του, πράξη που προκάλεσε ενθουσιασμό.

Το μεγαλύτερο εγχείρημα του σχεδιαστή όμως ήταν τα jeans του, τα οποία τον έφεραν στην κορυφή. Η πρώτη του προσπάθεια έγινε το 1976, αλλά ήταν αποτυχημένη. Την επομένη ακριβώς χρόνια όμως, η εταιρεία του σύναψε συμφωνία για το σχεδιασμό ενός jean για την Puritan Fashions Corp, την τότε μεγαλύτερη εταιρεία κατασκευής ενδυμάτων στον κόσμο. Ο Klein σήκωσε τη ραφή στο τζιν του για να τονίσει τον καβάλο και τράβηξε τη ραφή μεταξύ των γλουτών, για να δώσει στο πίσω μέρος περισσότερο σχήμα. Μια πινακίδα στην Times Square του μοντέλου Patti Hansen καθισμένη στα γόνατα και φορώντας jean με ορατή στο δεξί της ισχίο την ετικέτα Calvin Klein, προκάλεσε  αίσθηση και παρέμεινε εκεί για τέσσερα χρόνια. Μέχρι το 1979, ο Calvin Klein ήταν δεύτερος μετά την Gloria Vanderbilt στις πωλήσεις jean. Ένας εκπρόσωπος της εταιρείας παρατήρησε: “Όσο πιο σφιχτά είναι, τόσο καλύτερα πωλούν.”

Μέχρι τα 70s o Calvin Klein είχε καταφέρει να είναι ένας επιτυχημένος σχεδιαστής, ο οποίος δεν ήταν γνωστός μονό για τα ρούχα του, αλλά και για τις διαφημίσεις του brand του. Στην αρχή ο Klein δεν ήθελε τηλεοπτικά spot, ωστόσο μετά άλλαξε γνώμη. Διάλεξε τον Richard Avedon για να διευθύνει τα spot και ο Avedon έφερε την δεκαπεντάχρονη Brooke Shields, η οποία είχε φωτογραφηθεί για την Vogue, για να πρωταγωνιστήσει σε αυτό. Ο Avedon δήλωσε ότι η ιδέα του τηλεοπτικού spot ήταν να «δανείσει την εικόνα Calvin Klein στα τζιν και όχι μια εικόνα τζιν στον Calvin Klein». Οι διαφημίσεις δημιουργήθηκαν από τον συγγραφέα Doon Arbus, η οποίος έγραψε το σενάριο για 12 spot. Η διαφήμιση που είχε την πιο αρνητική αντίδραση ήταν αυτη, όπου ο Shields λέει τη φράση «ξέρετε τι έρχεται ανάμεσα σε μένα και τα Calvins μου; Τίποτα“. Οι περισσότερες διαφημίσεις του θεωρήθηκαν προκλητικές και είχαν ως επίκεντρο το σώμα. Το 1982, ο Klein αποφασίζει να εισάγει στο brand εσώρουχα. Για να το ανακοινώσει, προσέλαβε τον Bruce Weber, για μια διαφημιστική καμπάνια που κόστισε 500.000 δολάρια. Τα εσώρουχα κατασκευάστηκαν από τον Bidermann και ο σχεδιασμός τους ήταν παρόμοιος με αυτόν του Bidermann, αλλά αυτό που τους ξεχώρισε ήταν μια λωρίδα με το όνομα “Calvin Klein” επαναλαμβανόμενο. Οι διαφημίσεις έκαναν πραγματικά τα προϊόντα να ξεχωρίζουν και να ”κολλάνε” στο μυαλό των καταναλωτών.

Τα καλλυντικά ήταν ένας από τους τομείς που δεν λειτούργησαν αρκετά για τoν Klein και έτσι στις 31 Δεκεμβρίου 1979, αποφάσισε να κλείσει εντελώς αυτό τον τομέα της επιχείρησης. Ένα μήνα αργότερα, ο Klein έλαβε μια προσφορά από τον Robert Taylor, πρόεδρο της Minnetonk και στις 30 Ιανουαρίου 1980, ο Taylor αγόρασε το καλλυντικό μέρος του brand. To πρώτο άρωμα του Klein έκανε μεγάλη επιτυχία, ωστόσο αυτό που τον έκανε εξαιρετικά γνωστό στο κομμάτι αυτό ήταν το ” Obsession”, το οποίο κυκλοφόρησε το 1985.  Όταν ρωτήθηκε για το άρωμα, ο Klein είπε: «Ήθελα κάτι άμεσο, αισθησιακό και προκλητικό, το οποίο αντιπροσωπεύει τον τρόπο που νιώθω για τις γυναίκες». Η επιτυχία του Obsession τον οδήγησε στη δημιουργία του Eternity, το οποίο κυκλοφόρησε το 1988 και έγινε το πιο επιτυχημένο άρωμα του Calvin Klein.

Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1990, ο Calvin Klein είχε τον έλεγχο της τεράστιας αυτοκρατορίας του, με λιανική παρουσία στις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Ασία. Το 1999 ανακοίνωσε ότι αυτός και ο Schwartz αναζητούσαν αγοραστή για την εταιρεία τους. Η επιθυμία του Klein ήταν να πουλήσει την εταιρεία, αλλά να εξακολουθεί να έχει τον πλήρη έλεγχο. Η πώληση της εταιρείας χρειάστηκε σχεδόν τρία χρόνια και το 2003 πουλήθηκε στην Phillips-Van Heusen. Αν και ήταν όρος να έχει τον έλεγχο ο σχεδιαστής αυτό δεν έγινε ποτέ. To 2016 ανέλαβε καλλιτεχνικός διευθυντής του brand ο Raf Simons, φέροντας το brand πάλι στην κορυφή. Το διάστημα από την πώληση μέχρι σήμερα, ο ίδιος ο σχεδιαστής δεν απασχόλησε με την ζωή του. Ωστόσο το 2017 εξέδωσε ένα βιβλίο, με το όνομα ”Calvin Klein, a survey of his career”. Αυτό ήταν και το τελευταίο του εγχείρημα ως σήμερα. Bέβαια κάνεις δεν ξέρει αν και πότε ο αινιγματικός σχεδιαστής Calvin Klein θα επιστρέψει στην ενεργό δράση.