Η Bella Baxter του Poor Things μέσα από τα looks της.

*Γράφει η Μαριγώ Στελιάκη.

Το στύλ των ταινιών του Γιώργου Λάνθιμου είναι πολύ δύσκολο να το χαρακτηρίσεις. Συνήθως είναι ρεαλιστικές απεικονίσεις των ηρώων του, οι οποίοι κατατρέχονται από ανθρώπινα πάθη, συνήθως στην υπερβολή τους. Η τελευταία του ταινία, το Poor Things, είναι μια διασκευή του μυθιστορήματος του Σκωτσέζου συγγραφέα Alasdair Gray, για μια νεαρή γυναίκα (Emma Stone), που επανέρχεται στη ζωή από έναν φρανκενσταϊνικό γιατρό (Willem Dafoe) και πρέπει να μάθει από την αρχή, πως να υπάρχει στη βικτωριανή κοινωνία.

Το Poor Things είναι, όπως και οι υπόλοιπες ταινίες του Λάνθιμου, αληγορική αλλά με πιο εύκολα νοήματα, ενώ το θέμα της ταινίας είναι κυρίως φανταστικό σε σχέση με τις προηγούμενες (The Lobster, The Favorite) καθώς αφηγείται την ιστορία μιας γυναίκας, που για να επανέλθει στη ζωή της έχει εμφυτευτεί ο εγκέφαλος του εμβρύου που κυοφορεί- και κατά κάποιο τρόπο αυτό είναι το πιο βαρετό και πιστευτό σημείο της ταινίας. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ρομαντική αλλά διεστραμμένη μαύρη κωμωδία φαντασίας με μια ελαφρώς steampunk αισθητική.

Με φόντο το Λονδίνο, τη Λισαβόνα, την Αλεξάνδρεια και το Παρίσι τα κοστούμια υποστηρίζουν την αφήγηση της κοινωνικής και σεξουαλικής αφύπνισης μιας νεαρής γυναίκας. Η ανάπτυξη της Bella ενώ φαίνεται από την ερμηνεία της Stone, προδίδεται και από τα ρούχα κατά τη διάρκεια της ταινία. Στην αρχή τα ρούχα βγάζουν μια παιδικότητα, ενώ είναι γυναικεία. Υποπτευόμαστε ότι τη Bella την ντύνει η Mrs. Prim με ανοιχτόχρωμα, λευκά κυρίως, νυχτικά με φουσκωτά μανίκια και τεράστια εσώρουχα, ενώ το καλύτερο κομμάτι της αρχικής γκαρνταρόμπας της είναι, κατα την άποψη μας, η λευκή σατέν καπιτονέ ρόμπα της, η οποία θυμίζει κάποιο αέρινο γλυκό, τύπου μάρτζιπαν.

Αργότερα, μόλις αφήνει το ευφάνταστο σπίτι της και τον αγαπημένο της God, για άγνωστα μέρη, τα φουσκωτά μανίκια, όπως και όλη η ταινία, παίρνουν χρώμα και συνδυάζονται με κοντές αέρινες φούστες αλλά και μακριές που όμως έχουν χρώμα, όγκο και κίνηση. Τα χρώματα που κυριαρχούν στα ρούχα της Bella είναι παστέλ κίτρινα, ρόζ και γαλάζια, όπως η latex κάπα, που φορούσε σε διάφορες σκηνές, την οποία η ενδυματολόγος Holly Waddington χαρακτηρίζει ως condom cape, αφού το χρώμα της είναι εμπνευσμένο από το χρώμα των προφυλακτικών της βικτωριανής εποχής.

Οι εποχές στην ταινία είναι διάφορες. Ενώ τοποθετείται στα 1880 υπάρχουν πολλά φουτουριστικά στοιχεία. Η Holly Waddington εμπνεύστηκε από σχεδιαστές όπως ο Andre Courreges,ο Pierre Cardin και ο Paco Rabanne. Τα λευκά, peep toe μποτάκια που φοράει η Bella κατά τη διάρκεια της ταινίας είναι Andre Courreges ενώ είναι εμφανείς γενικότερα οι επιρροές από 60s και 70s.

Η έρευνα της Waddington ξεκίνησε, όπως είπε και η ίδια από έναν νέο σχεδιαστή τον οποίο της έδειξε ο Λάνθιμος, και ο οποίος δημιουργεί “φουσκωτά” παντελόνια τα οποία παραμορφώνουν τη σιλουέτα. Ήταν ο ίδιο ο Λάνθιμος επίσης, που επέμεινε να γίνουν τα μανίκια των ρούχων τόσο ογκώδη και έντονα, ενώ η Emma Stone επέμενε στο να μην φορέσει καθόλου κορσέ η Bella, καθώς θεωρούσε ότι θα ήταν λάθος να περιοριστεί σε κινήσεις.

Όλα τα ρούχα της ταινίας είναι σχεδιασμένα από την Waddington και την ομάδα της, εμπνευσμένα από ρούχα της εποχής. Το νυφικό της Bella, το οποίο αποτελεί ένα αμάλγαμα της ζωής της, έχει εμφανή μεταλλικά στοιχεία για να δώσουν έντονη δομή και όγκο στα μανίκια και στο κάτω μέρος της φούστας αλλά πολύ ελαφριά, λεπτά υφάσματα, σχεδόν see-through, που αγκάλιαζαν το σώμα της. 

Τα χρώματα παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στην ταινία. Αλλάζουν, όπως αλλάζει και η πρωταγωνίστρια και έχουν να κάνουν με την ψυχολογία της. Από το ασπρόμαυρο φόντο και τα λευκά ρούχα της παιδικής ηλικίας, περνάμε στα παστέλ ρούχα και τα κορεσμένα- έντονα σκηνικά, καταλήγοντας σε μαύρα ή ψυχρούς τόνους ρούχων και σκηνικών αντίστοιχα, την περίοδο που η Bella ανακαλύπτει τον αληθινό κόσμο και εισέρχεται στην ιατρική και τον σοσιαλισμό. Τα μαύρα ρούχα της αποτελούν και την προσπάθειά της να αναμειχθεί με τους υπόλοιπους άνδρες, που κυριαρχούν σε αυτούς τους τομείς.

Η τελευταία εμφάνιση της Bella, στην τελευταία σκηνή της ταινίας είναι σίγουρα η πιο αδιάφορη αλλά ίσως η πιο συγκινητική. Μια κεραμιδί φούστα και ένα κρέμ πουλόβερ. Η Bella ξέρει επιτέλους ποια είναι και τι θέλει και δεν χρειάζεται τα ρούχα να δηλώσουν τίποτα παραπάνω από αυτό. Είναι απλώς ρούχα.

*Φωτογραφία εξωφύλλου: instagram, @searchlightfilms

**Πηγές: barbican.org.uk, nytimes.com, wwd.com