Ο Νίκος Ευταξίας σε μια αποκλειστική συνέντευξη στο www.paramano.gr!

Λίγα λόγια να σου πω για μένα είναι δύσκολο. Θα προσπαθήσω όμως να σου πω τα πιο σημαντικά που θυμάμαι. Γεννήθηκα και μεγάλωσα για καλή μου τύχη στο Düsseldorf της Γερμανίας. Ήμουν πολύ τυχερός στην παιδική μου ηλικία, το γερμανικό εκπαιδευτικό σύστημα είναι αυτό ακριβώς που ήθελα. Ναι ναι, πάντα ήξερα τι ήθελα από πολύ μικρή ηλικία. Κάποια στιγμή οι γονείς μου προσπάθησαν να με κατευθύνουν για το ελληνικό Γυμνάσιο και ήταν ο,τι πιο τραγικό έχω ζήσει στη ζωή μου. Ναι, μεγάλωσα με Γερμανούς, Τούρκους, Μαροκινούς, Ιταλούς κι άλλες πολλές εθνικότητες. Ήταν φανταστικά. Όπως σου είπα, πάντα ήξερα τι μ’αρέσει, τι θέλω και που πάω. Οι γονείς μου υπέφεραν πολύ μαζί μου, ήμουν δύσκολο παιδί με πολλή αγάπη στην τέχνη. Στα 12 μου άρχισα ν’αγοράζω περιοδικά μόδας, να μαθαίνω τους σχεδιαστές αλλά δεν είχα κανέναν να το μοιραστώ και ήταν λογικό. Ποιος μιλάει στα 12 για το safari look του YSL στην αρχή των 90’s! Έπαιρνα πολλές πληροφορίες από παντού.

Η μητέρα μου ήταν ιδιοκτήτρια ενός καθαριστηρίου και ήταν και μοδίστρα. Αναποδογύριζα τα ρούχα για να δω πως είναι ραμμένα κι έψαχνα τις ταμπέλες. Στο σπίτι είχαμε πολλές φωνές. Δε μου άρεσε το διάβασμα αλλά αγαπούσα όλα τα μαθήματα που είχαν σχέση με την τέχνη, τη ζωγραφική, το θέατρο, τη γλυπτική και ήμουν τρελός με τα αθλήματα. Έφυγα από το σπίτι μου στα 15 γιατί ήθελα να σπουδάσω τέχνη, μόδα και οτιδήποτε είχε σχέση με αυτά. Έβαζα πλαστές υπογραφές και μπήκα σε επαγγελματικό σχολείο τέχνης που με οδήγησε σε σχολή μόδας από όπου κι αποφοίτησα στα 22 μου.

Δεν την αγαπούσα την Ελλάδα. Όχι τη χώρα και την ιστορία της που σέβομαι απεριόριστα, αλλά τον κόσμο. Δεν ήθελα ποτέ να έρθω αλλά πήγα στρατό και είδα μια άλλη Ελλάδα με γλέντια, χορούς και πολύ έρωτα κι άλλαξα άποψη. Στα 24 μου έκανα το μεγάλο λάθος και μετακομίσαμε οικογενειακώς οριστικά στην Ελλάδα. Γρήγορα ήμουν Αθήνα. Μου άρεσε πάντα η Αθήνα, αισθανόμουν την ελευθερία της πόλης και στα 24 θέλεις να κάνεις πολλά πράγματα. Έκανα τα πάντα, δοκίμασα τα πάντα και το ευχαριστήθηκα. Ήρθαν πολλές δουλειές, πολλά χρήματα, πολλοί έρωτες, με αγάπησαν πολύ αλλά κι εγώ αγάπησα. Δούλευα πάντα πολύ σκληρά, πολλές ώρες. Ήρθαν τα περιοδικά,οι φωτογραφίσεις, το styling και απέκτησε νόημα η ζωή μου. Με πολέμησαν πολύ αλλά μου άρεσε γιατί τους πολεμούσα με τη δουλειά και με την τρέλα μου.
Η τηλεόραση με γονάτισε ψυχολογικά, δεν ήμουν πλέον ελεύθερος. Τη μίσησα, ήθελα να φύγω. Όμως πήγα στο Mega και πέρασα τέλεια. Σωστοί επαγγελματίες, δεν το πίστευα! Το 2012 έφυγα μόνιμα για Νέα Υόρκη, δεν άντεχα άλλο την Ελλάδα, ήταν πολύ μικρή για μένα. Ακόμα δεν είχα βρει ανθρώπους να μιλάω για τη μόδα και την τέχνη. Ήμουν λυπημένος, οι δουλειές μου φαίνονταν φτηνές και μίζερες. Έπρεπε να τα αλλάξω όλα, να κάνω ποιοτικές δουλειές και να ζήσω αυτό που θέλω.

Πως προκύπτει στη ζωή σου το styling και κατ’επέκταση η μόδα;

Έτσι γεννήθηκα. Από 4 χρόνων ήξερα τι θέλω να βάλω και πως να το ταιριάξω. Με τη μητέρα μου είχαμε μεγάλες φασαρίες αλλά είχε πολύ πλάκα. Τη μόδα την αγαπώ, τη σέβομαι. Πάντα τη σεβόμουν. Σέβομαι από τη μοδίστρα μέχρι εκείνον που θα σιδερώσει το ρούχο, όλα είναι μέσα στην τέχνη. Όταν στα 16 μου πήγα εκπαιδευτική εκδρομή με το σχολείο στο Παρίσι, περάσαμε από τον Dior. Ήξερα όλη τη βιογραφία του από τα 14 μου, έκλαιγα έξω από τον οίκο, είχα ανατριχιάσει και σκεφτόμουν τον όγκο της τέχνης και της δημιουργίας που υπάρχει εκεί. Φυσικά, η καθηγήτρια μου (Γερμανίδα) με αγκάλιασε και με ενθάρρυνε.
Λατρεύω τα υφάσματα και το πως μπορείς ν’αλλάξεις έναν άνθρωπο με τα ρούχα. Τα μουσεία είναι αυτά που με τραβούσαν πολύ από μικρό και είναι σαν τη μόδα, σε κάνουν να ονειρεύεσαι και να οραματίζεσαι. Η μόδα είναι ένα μεγάλο ταξίδι και γεμάτο περιπέτεια. Λατρεύω τα ταξίδια και τις περιπέτειες.

Εδώ και λίγα χρόνια πήρες μια μεγάλη απόφαση, να περάσεις τον Ατλαντικό και να μετακομίσεις στη Νέα Υόρκη. Πως είναι η νέα σου ζωή εκεί και κυρίως πως σου φαίνεται η δουλειά του στυλίστα στην Αμερική;

Είναι ο,τι πιο σωστό έχω κάνει στη ζωή μου. Έμαθα να δουλεύω σωστά, επαγγελματικά, με σεβασμό στη μόδα, στο ρούχο, στο όραμα. Είναι εντελώς διαφορετικά από ότι στην Ελλάδα. Εδώ παίρνουν όποιον κάνει καλή δουλειά, κάτι που δεν υπάρχει στην Ελλάδα.
Άρχισα ξανά από το μηδέν. Κράτησα μόνο τα βιβλία που έχω διαβάσει και την πείρα που δεν μπορείς να την πετάξεις. Άρχισα να δουλεύω ως βοηθός της Patti Wilson. Τρελάθηκα όταν με πήρε στη δουλειά, δεν το πίστευα, έλεγα κάθε μέρα πόσο τυχερός είμαι κι ευχαριστούσα το σύμπαν. Μετά με πήρε κοντά του ο Paul Cavaco. Τον λάτρευα από μικρός, ήταν το όνειρό μου να δουλέψω κοντά του. Με έχει σαν γιο του, με αγαπάει πολύ. Μου γνώρισε όλους τους μεγάλους φωτογράφους. Bruce Weber, Steve Maisel, Mario Testino, Steve Klein. Τι παραπάνω να ήθελα! Υπήρχαν φορές που σκεφτόμουν πως θα σκάσω από ευτυχία!

Τώρα που είσαι στη Νέα Υόρκη και βλέπεις τα πράγματα από μια απόσταση, ποια γνώμη έχεις για την Ελληνική μόδα; Έχει βελτιωθεί απ’ όταν έφυγες ή δεν παρατηρείς καμία αλλαγή; 

Δεν υπάρχει ελληνική μόδα, δεν υπάρχει παιδεία για ελληνική μόδα. Δεν σέβονται παλιούς σχεδιαστές με μεγάλη πορεία, κοροϊδεύουν ο,τι δεν καταλαβαίνουν. Δεν θέλουν να μάθουν από μόδα, δεν αγοράζουν περιοδικά μόδας. Με τέτοιο ήλιο, με τέτοιο κλίμα έπρεπε τα μυαλά να είναι ελεύθερα να αναζητούν το ιδιαίτερο, το καλόγουστο. Ακόμα και παιδιά που σχεδιάζουν σωστά επηρεάζονται από τη γενική κατάσταση, που είναι πολύ άσχημη. Κρίμα.

Θαυμάζω πολύ τη δουλειά σου στο “Schön! Magazine”. Mίλησε μου για την μέχρι τώρα συνεργασία σου με το περιοδικό;

Σε ευχαριστώ πολύ. Όταν μετακόμισα στη Νέα Υόρκη έψαχνα περιοδικά να δώσω κάποια δουλειά μου να δημοσιευτεί αλλά τίποτα. Ήμουν ακόμη πολύ χάλια ώστε να έχω τέτοια δουλειά. Δεν το είχα βάλει κάτω. Έτρεχα πολύ, χωρίς να γνωρίζω αγγλικά, το προσπαθούσα πολύ. Μετά από δυο χρόνια άρχισα να μιλάω μέσω email με περιοδικά και να δημοσιεύω δουλειές μου. Άρχισα να μιλάω με τους διευθυντές των περιοδικών. Ένας από αυτούς ήταν ο διευθυντής του Schön, ο Raoul. Τυχαίνει να είναι Γερμανός και ήταν πολύ εύκολο να επικοινωνήσω μαζί του. Μετά από δυο χρόνια σταδιακής συνεργασίας μου πρότεινε να είμαι μόνιμος στο περιοδικό και να συμμετέχω πιο δραστήρια. Ήταν μεγάλη μου τιμή και χαρά γιατί αγαπώ το Schön. Με σεβάστηκε και το σέβομαι. Περνάω καλά, ο πήχης έχει ανέβει πολύ κι αυτό μου αρέσει.

Πλέον στη Νέα Υόρκη έχεις καταφέρει να καθιερωθείς στη δουλειά σου και έχεις συνεργαστεί με πολύ μεγάλα ονόματα στο χώρο της μόδας και της σόουμπιζ γενικότερα. Πόσο δύσκολο ή εύκολο ήταν για εσένα να καταφέρεις να γίνεις αποδεκτός σε μια τόσο δύσκολη αγορά εργασίας;

Δεν έχω καθιερωθεί ακόμη, προσπαθώ πολύ και τρέχω πολύ. Όταν θα καθιερωθώ, θα είμαι ο πρώτος που θα το παραδεχτεί. Έχω πολλή δουλεία ακόμη μπροστά μου. Ναι, έχω γνωρίσει άτομα της showbiz και είναι μεγάλη η διαφορά με τα άτομα στην Ελλάδα. Είναι πολύ ταπεινοί και βασίζονται στη δουλειά τους και όχι σε άλλα πράγματα. Έχω μόνο καλά να πω. Το καλό είναι πως έχω την εμπειρία κι αυτό με βοήθησε πολύ να ξέρω να τους χειρίζομαι.

Αν σου ζητούσα να διαλέξεις τις τρεις πιο σημαντικές στιγμές της καριέρας σου, που πραγματικά ξεχωρίζεις, ποιες θα ήταν αυτές και γιατί;

Την πρώτη μέρα που δούλεψα με την Patti Wilson. Έβλεπα στα μάτια της τη φλόγα και την αγάπη για μια εικόνα. Ήταν όλα τα Πανεπιστήμια μαζί. Επίσης, όταν γνώρισα τον Bruce Weber. Μεγάλωσα με τις εικόνες του. Ευγενικός, γλυκός, προστατευτικός, νοιαζόταν αν έχουμε φάει, αν έχουμε ξεκουραστεί, αν είμαστε καλά γενικά. Πιάνει τη μηχανή στο χέρι και μεταμορφώνει τα μοντέλα.
Όταν δούλεψα με την Amber Valetta και είχαμε πολλά άλλα μοντέλα στη φωτογράφιση και μεγάλα ονόματα, όπως την Kendall Jenner, η οποία ήταν πολύ αγενής. Ενώ μόλις μπήκε στον χώρο η Amber, έλαμψε! Ενώ ήταν πιο μεγάλη από τις κοπέλες γύρω της, η ευγένεια και η καλοσύνη της την έκαναν πιο λαμπερή, εκπληκτική!

Τι συμβουλή θα έδινες σε όλα τα νέα παιδιά, που θέλουν να ασχοληθούν με τη μόδα και σκέφτονται να φύγουν από την Ελλάδα και να μετακομίσουν στη Νέα Υόρκη;

Η μόδα είναι τέχνη, είναι ξαδέρφη της ζωγραφικής και αδερφή του θεάτρου. Είναι κουνιάδα της γλυπτικής και μητέρα της είναι η ιστορία. Αν θέλεις να μάθεις τι είναι μόδα, άρχισε να παρατηρείς τα πάντα δίπλα σου, να μην κοιμάσαι στα ταξίδια αλλά να βλέπεις έξω από το παράθυρο κάτι να βρεις να σε εμπνεύσει. Η μόδα ξεκινάει από την καρδιά και η καρδιά πρέπει να είναι χαρούμενη. Όπου και να πάτε απλά να αγαπάτε αυτό που κάνετε και να ξέρετε γιατί το αγαπάτε. Ναι, να φύγετε αν αγαπάτε τη μόδα, να ανοίξουν τα μυαλά σας, να ταξιδέψετε πολύ και να διαβάσετε πολλά.

*Επιμέλεια κειμένου: Νάταλι Χαρπαντίδη.